“Yemenimde hare var, yüreğimde yare var. Ne ben öldüm kurtuldum, ne bu derde çare var…” Türkülere ilham kaynağı olmuş bir meslek dalı Yemenicilik. Bugün unutulmaya yüz tutan mesleklerden biri olan yemeni üreticiliği, kullanım alanında azalması ve çırak bulunamadığı için yok olmakla karşı karşıya…
İnegöl´de 1961 yılından beri Yemeni ve Mes üreticiliği yapan İsmail Kızıl, yakın zamanda bir kültürün daha kaybolacağını söyledi. Cuma Mahallesi 2. Özdilek sokak üzerinde üretim yapan 71 yaşındaki İsmail Kızıl, 1961 yılında beri yemenicilik yaptığını ve bu mesleğin son temsilcileri olarak İnegöl´de iki kişinin kaldığını ifade etti.
56 YILDIR BU İŞİ YAPIYOR
İnegöl´de yemeni ve mes üreticiliği yapan iki kişiden birisi olan Kızıl, “1961 yılından bu yana bu işi yapıyorum. İnegöl´de bu işi yapan iki kişi kaldık. Her meslekte olduğu gibi bu mesleğin de zorlukları var. Ben bu mesleği bir ustanın yanında çalışarak öğrendim. Çıraklık yaptım ve daha sonra ustalığa yükseldim. Bizim işimiz eskidi ve bitti. Müşterilerimiz olmuyor. Bıraksak nereye gideceğiz. Sektör bitti. Bizden sonra bu işi yapacak kimse yok, öğrenen de yok. Mesleğin geleceği olmadığı için çırak gelmiyor” dedi.
50-60 TL´YE DEĞİŞİYOR
Kızıl, “Mes giyenlere mes yapıyoruz. Çoğunlukta folklor ekiplerine de yemeni yapıyoruz. Artık onlarda fazla gelmiyorlar. Bu kültür kayboluyor. Yemenilerin fiyatı kalıbına göre değişiyor, 50-60 lira arasında değişiyor. Saf deriden üretiyoruz” şeklinde konuştu.
