Kanun, eğer işçi ile işveren anlaşırsa izin sürelerinin, bir bölümü 10 günden aşağı olmamak üzere en çok 3’e bölünebilmesine de olanak tanıyor.

Yıllık iznini işyerinin bulunduğu yerden başka bir yerde geçirecek olanlara istemde bulunmaları ve bu durumu belgelendirmeleri koşuluyla gidiş ve dönüşlerinde yolda geçecek süreleri karşılamak üzere işveren tarafından dört güne kadar ‘ücretsiz’ izin verilmesi mümkün. İşçinin emeklilik, istifa veya işveren tarafından atılmak suretiyle işten ayrıldığı tarihte, kullanmadığı izinlerin parasını alma hakkı bulunuyor. Ancak yasaya göre ücret alacaklarında zamanaşımı süresi 5 yıl olduğu için, daha eski çalışma yıllarına ait kullanılmayan izinler için hak iddia edilemiyor.

Kimi işverenler izin parasını hesaplarken, izin hangi yıl için geçerli ise o yıldaki ücret üzerinden ödeme yapıyor. Bu, yasaya açıkça aykırı bir durum oluşturuyor. Çünkü yasa, işçinin hak kazanıp da kullanmadığı izin sürelerine ait ücretinin, sözleşmenin bittiği tarihteki ücreti üzerinden ödenmesini öngörüyor.

MEMURA EN AZ 20 GÜN

İşçilerden farklı olarak devlet memurlarının yıllık izin süresi 20 günden başlıyor. Hizmeti 1 yıldan 10 yıla kadar olan memurlar 20 gün, hizmeti 10 yıldan fazla olanlar ise yılda 30 gün izin hakkına sahip. Zorunlu hallerde bu sürelere gidiş ve dönüşte ikişer gün eklenebiliyor.